la ardilla parlanchina

Estaba paseando tranquilamente por el parque, cuando una ardilla se encaramó a la valla y me dijo: -eh, tú! Sí, sí, tú, quieres que te cuente un secreto?
Me aleje rápidaménte de la valla, pero la ardilla me seguia. Por más que lo intentaba, no lograba alejarme de la ardilla. De repente, se me ocurrio un plan. El plan era suficientemente astuto para atrapar a un roedor parlante. Convencí a un amigo para que me ayudara a atrapar a la ardilla. Volvi al lugar donde la había visto por primera vez y la ardilla volvió a aparecer. Estuve hablando con ella un poco. Mientras tanto mi amigo, con una trampa para ratones, la atrapo por detrás. Ya la teniamos. Ibamos a ser famosos cazadores de roedore parlantes, pero me dio pena la ardilla y la soltamos.

egun hartako bidaia

Egun hartako bidaia madarikaturik zegoen. egun hartan apokalipsia gertatu zen, joan behar ginen Bjickaren laguntzaren bila joateko mendira, mendi hori madarikatua zegoen. mendian tren-geltoki bat zegoen eta ni eta nire familia jaitsi behar ginen geltoki horretan, baina gaztelu zahar bat zen. hotel bat zen, eta bere izena "zombiak gauean"zen. Ikusi genituen pixka-bat eta tumbak ikusi gunituen eta ikuilu bat odolarekin ere. Gaua zen eta tren batek talka egiten beste batekin entzun zen, eta bidaiariak zombiak biurtu ziren. Eta nire gelara urbiltzen ari ziren. Esnatu nuen nire familia, baina ezin zen egin ezer, zeren zombiak atea jotzen ari ziren. Balezta bat aurkitu nuen eta tiroka ari nintzen eta lehiotik joan ginen, baina nire semea atera zen azkena eta zombiak hartu zuen nire semea eta nik ezin nuen ezer egin eta zombiak jan zuten nire semea. Trena pasatzen ari zen eta ni  eta nire emaztea sartu ginen trenean baina akarrik zombiak zeuden. Nire semea gure atzetik zegoen eta koska egin zuen egin zuen nire emazteari, tiro bat bota nion nire semeari baina tiro egin baino lehen esan nuen: Barkatu. Eta pummm¡Tiro egin nuen. Gela txiki bat zegoen metro batzuetara, eta sartu nuen bainu-gela horretan. Armairu bat zegoen eta botikak zeuden, kaxa txiki batean eta ere labain txiki bat zegoen.Laina sartu nion nire emaztearen aragian baina zombi bat biurtu zen eta bainu-gelan eskailera batzuk zeuden eta igo nintzen eskaileretatik joan nintzen zuzen lokomotorara zeren almazen bat zegoen kilometro batzuetara polborarekin koetekin eta etab.Almazenearekin talka egin zuen baina txokatu baino lehen salto egin nuen.

larrialdiko eskailera! salbatu dit!

Txikia nintzela, gurasoek legundu zidaten etxetxo hau egiten. Orain berreogeita hamar urte ditut eta, oso gutxitan erabiltzen dut, baina gaur, erabili beharra izan dut. gaur bolatxo zoragarri eta lagungarri honetan ezkutatu egin naiz.

Zeren ikusi nuen: marmotak, telarainak, liberulak, eskeletoak...
Entzun nuen krasss! bat tabloi  bat bezala, eta hala zen.Tabloi txiki batzuk erori ziren eta oso gauza
handi batzuk ari ziren urbiltzen, basurdeak ziren!
Ezin nuen ezer egin, etetxoan ez zegoen ezer, baina gaztain batzuk, pinaburu batzuk eta harri batzuk etxetxoan zeuden. Hasi nintzen botatzen guztia, baina kostatu zitzaidan asko harriak botatzea. Eta hori guztia balitz, hanka sartu nuen zuloan eta ezin nuen atera, baina nire azpian larrialdietarako eskaillera bat jarri nuen hamalau urtekin eskapatzeko.

EL LÁPIZ DE ORO

En el estuche se encontraba una multitud de rotuladores, bolígrafos, gomas y otros objetos diversos. Perdido entre todos ellos se allaba un viejo, pequeño y gastado lápiz.


Me fui a mi casa y analicé bien el la lápiz; como era la primera semana de clase no tenía deberes para hacer en casa y me centré en el lápiz.

Cogí el microscopio de mi cumpleaños de hace dos años, lo inspeccioné cada centímetro, cada milímetro. puse el microscopio en 100 aumentos, que era la maxima potencía y no conseguí nada. Al final, lo tuve que llebar a la policía, porque me daba mala espina. La policía  me dijo que por dentro había pepitas de oro.

Me compré de todo: centros comerciales, ropa para unos 20 años... y muchas cosas más.  Y me fui a vivir a una mansión.

alfombraren azpian

Bi aste eta gero, berriro gertatu zen eta lurra ireki, eta gauza harrigarri bat zen, robot bat!
Baina atera ziren beste batzuk.Eta etxeko lan guztiak egiten zuten: Plantxa, janaria, garbigailua jarri...
Baina egun batean ,ari ziren nitaz egiten. Ni jarri nintzen oso haserre eta hasi nintzen jotzen robotei, baina asko ziren eta giltzaperatu nintuten nire trasteroan egiten plan bat eta ejekutatu nuen, poliziak asaltatu zuen nire etxea eta errefortzuak etorri ziren baina ugaltzen ziren.

Ezin genuen ezer egin baina nire bizilaguna zombi batzuk zukan trasteroan eta zombiak ere ugaltzen  ziren.
nire bizilagunarik gabe oraindik ezin nintzen sartu.   

udazkena

Udaren azken hilabetean gaude, iraila.
Udazkenean hostoak zuhaitzetik erortzen dira; udaberrian berriz, ateratzen dira.

Baina gauza polit batzuk daude adibidez: elurra hasten da, hartzen ditugu oporrak, udazkena eta gero gabonak hasten dira, eta gaztainak erortzen dira...

Horrela da udazkena eta horrela kontatu dut.

2011-urriaren13.josu

-Nik josu naiz.
-Niri bi, edo hiru urtekin sartai bat erori zen nire aurpegian.

-Gero bost urtekin, parke batean nahi gabe 3/hiru metrotik erori nintzen zeren, "liatu"nuen eta segundu batzuetara eerori nintzen eta jo nintzen eskuarekin lurra , eta ezin nuen mugitu eskua. Horrela 2 egun.

-Agagina bat erori zait, eta bi agagina daude luku batean, "bi batean", eta horain mugitzen da "bi batean". Uste dut bi sustraietakoa dela, zeren horaindik ez da erori.   

NIRE BIOGRAFIA

Kaixo, ni Josu naiz.
eta kontatuko dut nire biografia:

-Ni 2001eko aprilaren 11an arratsaldeko hirurak laurden gutxitan jaio nintzen.
Jaio nintzenean, begi handi-handiak nituen eta bi edo hiru urtekin sartai bat olioarekin erori zen nire aurpegian...

-Zortzi hilabetekin esan nuen nire lehenengo hitza: ama.
eta hasi nintzen  ibiltzen hamabi hilabetekin.

-Eta orain hamar urte dauzkat, bi liburu ari naiz irakurtzen, bat euskaraz eta bestea gaztelaniaz.